Την άνοιξη του 2024 μεταφέρατε τον παλιό σας χώρο σε μια νέα περιοχή. Πλέον διαθέτετε μια γκαλερί με περισσότερα τετραγωγικά μέτρα που ανοίγεται σε νέες ευκαιρίες και δυνατότητες. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η απόφαση ήταν απόρροια του όραματός σας. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι' αυτό.

Η μεταφορά της γκαλερί ήταν μια φυσική εξέλιξη, σχεδόν οργανική. Ύστερα από δέκα χρόνια στο Κολωνάκι, ένιωσα πως είχε ολοκληρωθεί ένας κύκλος και ότι ήρθε η στιγμή να ανοίξει ένας νέος. Ο χώρος στην οδό Χαλκοκονδύλη, στο κέντρο της Αθήνας, μου έδωσε τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίσω τι σημαίνει σήμερα μια γκαλερί και πώς μπορεί να συνδιαλέγεται με το περιβάλλον της. Είναι ένας χώρος πιο ανοιχτός, πιο ευέλικτος, με διαφορετική ενέργεια —επιτρέπει μεγαλύτερα έργα, εγκαταστάσεις και δράσεις, αλλά και μια πιο άμεση σχέση με το κοινό της πόλης.

Για μένα, αυτή η αλλαγή δεν ήταν απλώς ζήτημα τετραγωνικών μέτρων· ήταν μια δήλωση για το πού θέλω να κατευθυνθεί η CAN τα επόμενα χρόνια: προς μια πιο ζωντανή και διεθνή πλατφόρμα στο κέντρο της πόλης και μάλιστα σε μία περιοχή που συνεχώς αλλάζει.

Τι σημαίνει να διευθύνει κανείς μια γκαλερί στην Ελλάδα του σήμερα; Υπάρχει κάτι ξεχωριστό στην ενέργεια αυτού του τόπου;

Θεωρείτε ότι το ελληνικό κοινό διαθέτει διαφορετικά αισθητικά κριτήρια ή ρυθμό σε σύγκριση με το διεθνές; Πώς αυτό επηρεάζει τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των συλλεκτών και των γκαλερί;

Νομίζω ότι το ελληνικό κοινό έχει τον δικό του ρυθμό και τρόπο προσέγγισης της τέχνης. Ζούμε σε έναν τόπο με έντονη οπτική κουλτούρα, αλλά με περιορισμένη παιδεία στη σύγχρονη τέχνη. Αυτό σημαίνει ότι η σχέση με το έργο χτίζεται πιο αργά, πιο βιωματικά —συχνά μέσα από προσωπικές συναντήσεις, συζητήσεις, ή απλώς μέσα από τον χρόνο. Σε διεθνές επίπεδο, το ενδιαφέρον είναι πιο άμεσο και συχνά καθοδηγείται από θεσμούς, δίκτυα ή τάσεις της αγοράς. Στην Ελλάδα, αντίθετα, υπάρχει κάτι πιο προσωπικό, σχεδόν ενστικτώδες στη διαδικασία. Οι συλλέκτες που δραστηριοποιούνται εδώ συνήθως αγοράζουν έργα επειδή τους αγγίζουν βαθύτερα, όχι επειδή «πρέπει». Αυτή η διαφορετική ταχύτητα και ευαισθησία, αν και κάνει την αγορά πιο αργή, την καθιστά πιο ειλικρινή και ουσιαστική.

Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στον ρόλο της γκαλερί ως πολιτιστικού θεσμού και στις απαιτήσεις της αγοράς τέχνης;

Πολλοί καλλιτέχνες διστάζουν να προσεγγίσουν μια γκαλερί με κύρος —είτε επειδή νιώθουν ότι η δουλειά τους δεν είναι ακόμη «έτοιμη», είτε γιατί πιστεύουν πως ορισμένοι χώροι παραμένουν απρόσιτοι ή δεν δίνουν ευκαιρίες σε νέα πρόσωπα. Τι θα λέγατε σε αυτούς τους καλλιτέχνες; Πώς θα τους συμβουλεύατε να κινηθούν;

Η μεγαλύτερη πρόκληση, νομίζω, θα είναι να διατηρήσουμε το νόημα μέσα σε έναν κόσμο που κινείται όλο και πιο γρήγορα και πιο επιφανειακά. Να μην χαθεί η ουσία πίσω από την εικόνα, την υπερπληροφόρηση και τον μηχανισμό της προβολής. Για τις γκαλερί, η πρόκληση είναι να συνεχίσουμε να λειτουργούμε ως χώροι πραγματικής ανταλλαγής, όχι απλώς προβολής. Να μπορούμε να στηρίζουμε τους καλλιτέχνες και να προσφέρουμε στο κοινό και στους συλλέκτες τον χώρο και το πλαίσιο για σκέψη. Πάνω απ' όλα να προστατέψουμε την εσωτερικότητα, τις ιδέες και το πνεύμα μας μέσα σε ένα περιβάλλον που συχνά τα αποδυναμώνει.

Η αντοχή και η συνέπεια θα είναι, νομίζω, οι πιο πολύτιμες αξίες των επόμενων χρόνων.

Roger Ballen | Spirits and Spaces 

Duration: Nov 8 2025 – Jan 24 2026